Anderhalvemetersamenleving is een woord waarbij Sven Ratzke [1977] naar de bus talkpoeder grijpt. Hij krijgt er jeuk van, want het botst met zijn geestdrift, passie en altijddurende verlangen naar verbondenheid. Toch belooft hij zes zomeravonden afstand te houden. Louter fysiek, uit respect voor de maatregelen. Maar artistiek? Da’s een ander verhaal. Muzikaal weet Sven Ratzke immers elke afstand te dichten. Met Near and Dear zingt hij je onweerstaanbaar nabij.
Samen met Boulevard, het festival waar Ratzke in 1999 zijn internationale carrière begon, ontwikkelde hij deze exclusieve reeks openluchtconcerten op zes vrijdagavonden. Ratzke gaat in zee met helden die zijn hunkerhart op hol doen slaan. Namen? Tromgeroffel en namen: de Amerikaanse sopraan en operazangeres Claron McFadden, de vermaarde harpiste Lavinia Meijer en de niet minder virtuoze bandoneonist Carel Kraayenhof. Maar ook het jazz, soul- en gospelwonder Michelle David, de veelzijdige zangeres Janne Schra [grondlegger van Room Eleven] en zanger Gregory Frateur van de Vlaamse cultband Dez Mona. Pianist bij deze reeks concerten is Christian Papst.
Tijdens de Boulevard-edities van 2017, 2018 en 2019 onderstreepte Ratzke zijn reputatie als extravagante entertainer met de theaterconcerten Homme fatale, Starman en Where are we now, odes aan eigenzinnige songwriters en aan de ster zelve: David Bowie.

Deze avond deelt Sven Ratzke het voetlicht met zangeres Janne Schra [1981]. Zij is de grondlegger en zangeres van de band Room Eleven, waarmee ze van 2001 tot 2010 oren en harten veroverde in Europa, Canada, Japan en Zuid-Afrika. Haar sterkste troef: veelzijdigheid. Janne zet schijnbaar moeiteloos uiteenlopende muziekgenres naar haar hand – van jazz, pop en gipsy tot indie, blues en bossanova. Nummers schreef ze met onder anderen Kraak & Smaak, Sister Bliss en De Staat. Aan haar muur hangen twee gouden en een platina plaat.

P.S. Bij deze voorstelling worden de algemene COVID-19 richtlijnen in acht genomen.

“I am a little woman, but I have a bíííííg mouth!”, roept zangeres Michelle David [1966] vanaf het podium. Geen grootspraak: binnen enkele nummers zingt ze de zaal naar 212˚ Fahrenheit. Dat Amerikaanse kookpunt past bij haar herkomst: haar wieg stond in North-Carolina. Michelle David zong North Sea Jazz en Paradiso plat, maar ook Pinkpop 2018, Oerol en het Mama Festival in Frankrijk.

Haar repertoire lijkt nog het meest op een verzameling gezongen ansichtkaarten uit Chicago, Memphis, the Caribbean, Marokko en Nigeria, Vrolijk put ze uit tal van genres: Northern Soul, boogaloo en reggae, maar ook calypso, Afro Disco & Afro Beat.

Instrumentale begeleiding bieden The Gospel Sessions, drie heren strak in het pak. Met hen sleepte ze vorig jaar een Edison Jazz Award-nominatie voor het album The Gospel Sessions Vol. 3 in de wacht. De übercoole Franse radiozender FiP riep het uit tot album van de maand.

Eerder viel Michelle David op met Big, Black & Beautiful, de formatie die ze met Rocq-E Harrel en Lucretia van der Vloot vormde.

Anderhalvemetersamenleving is een woord waarbij Sven Ratzke [1977] naar de bus talkpoeder grijpt. Hij krijgt er jeuk van, want het botst met zijn geestdrift, passie en altijddurende verlangen naar verbondenheid. Toch belooft hij zes zomeravonden afstand te houden. Louter fysiek, uit respect voor de maatregelen. Maar artistiek? Da’s een ander verhaal. Muzikaal weet Sven Ratzke immers elke afstand te dichten. Met Near and Dear zingt hij je onweerstaanbaar nabij. 
Samen met Boulevard, het festival waar Ratzke in 1999 zijn internationale carrière begon, ontwikkelde hij deze exclusieve reeks openluchtconcerten op zes vrijdagavonden. Ratzke gaat in zee met helden die zijn hunkerhart op hol doen slaan. Namen? Tromgeroffel en namen: de Amerikaanse sopraan en operazangeres Claron McFadden, de vermaarde harpiste Lavinia Meijer en de niet minder virtuoze bandoneonist Carel Kraayenhof. Maar ook het veelzijdige jazz, soul- en gospelwonder Michelle David, de veelzijdige zangeres Janne Schra [grondlegger van Room Eleven] en zanger Gregory Frateur van de Vlaamse cultband Dez Mona.
Tijdens de Boulevard-edities van 2017, 2018 en 2019 onderstreepte Ratzke zijn reputatie als extravagante entertainer met de theaterconcerten Homme fatale, Starman en Where are we now, odes aan eigenzinnige songwriters en aan de ster zelve: David Bowie.
 

Deze avond deelt Sven Ratzke het podium met bandoneonist Carel Kraayenhof [1958], wiens spel in het collectieve geheugen van Nederland gegrift staat. Aan zijn ademstokkende vertolking van het tangonummer Adiós Nonino danken we De Traan die koningin Máxima op 2 februari 2002 liet vloeien. Meer kippenvel: zijn samenwerking in New York met Ástor Piazzolla, de oprichting van Sexteto Canyengue en de toekenning van een Edison in 2018 voor zijn oeuvre.

Ondoorgrondelijk zijn ze, de wegen van God. Die van Boulevard zijn vaak begrijpelijker. Zo zou het zelfkwelling zijn om actrice Nina de la Parra [1987] niet uit te nodigen. Haar bejubelde cabaretvoorstelling God’s Wegen eindigde bij NRC in de top 5 van beste cabaretvoorstellingen in 2019 en kreeg vijf sterren in de Volkskrant.

Voor de enkeling die Nina niet kent: ze heeft een Surinaamse vader en een Nederlandse moeder. “Ze oogt als een bakra ofwel kaaskop, maar haar Surinaamse avonturen zijn pittiger dan Madame Jeanette-pepers.”

God’s wegen is een autobiografische bevraging over haar christelijke klasje in Paramaribo, het koloniale verleden van haar joods-Sefardische voorvaderen, haar ervaringen in Surinaamse one hour-hotels, haar pratende vagina en haar zoektocht naar verlichting bij een winti-priester.

Nina kent geen zelfmedelijden, is verleidelijk, altijd feministisch, vuilbekkend en intelligent, gaat woede niet uit de weg en spaart haar eigen afkomst en haar generatie vrouwen niet.

Voor 'Afzender Boulevard' speelt Nina een aangepaste versie van God’s wegen. Haar vileine monologen in vloeiend Nederlands, Duits, Engels en Sranan Tongo wisselt ze af met jazz & bluesnummers, met bijval van de uitmuntende saxofoniste Sanne Landvreugd.

Spel
Nina de la Parra

Regie
Titus Muizelaar

Saxofoon
Sanne Landvreugd

“Het grootste genot is haar furieuze, ongegeneerde optreden. Ze knalt van het podium” [NRC, Ron Rijghard ****]

“De la Parra is een knalgoede actrice, heel erg grappig en nul procent pathetisch wanneer ze haar pijn invoelbaar maakt. Ze schakelt zonder haperen [...] van twerken op een ranzig nummer naar een gevoelig liedje.” [Volkskrant, Gidi Heesakkers *****]

Anderhalvemetersamenleving is een woord waarbij Sven Ratzke [1977] naar de bus talkpoeder grijpt. Hij krijgt er jeuk van, want het botst met zijn geestdrift, passie en altijddurende verlangen naar verbondenheid. Toch belooft hij zes zomeravonden afstand te houden. Louter fysiek, uit respect voor de maatregelen. Maar artistiek? Da’s een ander verhaal. Muzikaal weet Sven Ratzke immers elke afstand te dichten. Met Near and Dear zingt hij je onweerstaanbaar nabij.
Samen met Boulevard, het festival waar Ratzke in 1999 zijn internationale carrière begon, ontwikkelde hij deze exclusieve reeks openluchtconcerten op zes vrijdagavonden. Ratzke gaat in zee met helden die zijn hunkerhart op hol doen slaan. Namen? Tromgeroffel en namen: de Amerikaanse sopraan en operazangeres Claron McFadden, de vermaarde harpiste Lavinia Meijer en de niet minder virtuoze bandoneonist Carel Kraayenhof. Maar ook het jazz, soul- en gospelwonder Michelle David, de veelzijdige zangeres Janne Schra [grondlegger van Room Eleven] en zanger Gregory Frateur van de Vlaamse cultband Dez Mona. Pianist bij deze reeks concerten is Christian Papst.
Tijdens de Boulevard-edities van 2017, 2018 en 2019 onderstreepte Ratzke zijn reputatie als extravagante entertainer met de theaterconcerten Homme fatale, Starman en Where are we now, odes aan eigenzinnige songwriters en aan de ster zelve: David Bowie.

Deze avond flankeert harpiste Lavinia Meijer [1983] de muzikale duizendpoot Ratzke – of is het omgekeerd? Enkele wapenfeiten: cum laude conservatorium; wereldwijde solo-optredens van Berlin Philharmonie tot Carnegie Hall New York; naam en faam vanwege haar muzikale nieuwsgierigheid. Zo beperkt ze zich niet tot het klassieke harprepertoire, maar onderzoekt ze ook electro, muziektheater, jazz en avant-rock. Een harpiste die alle snaren van haar publiek weet te raken.

P.S. Bij deze voorstelling worden de algemene COVID-19 richtlijnen in acht genomen.

Van donderdag 6 tot en met zondag 16 augustus biedt Afzender Boulevard op vier binnenstadslocaties pop-up theater: straatacts, circus, muziektheater, performance. Om het risico van drommend publiek te voorkomen, is het ons in verband met corona niet toegestaan de exacte speeltijden te vermelden. Een troost: in Den Bosch is deze zomer altijd iets te beleven. De artiesten rouleren tussen de Rooftopbar Wolvenhoek, Terras aan de Haven, De Kemping en het terras achter de St Jan.

Be Flat | Ludo en Arsène 
6 en 7 augustus
Ludo & Arsène is een acrobatisch en uiterst impulsief duo dat zich door de stad verplaatst. Met een ladder zijn ze op weg naar een belangrijke opdracht, maar ze worden voortdurend door voetgangers en terrasvolk afgeleid. Hinderlijk! Een van de klapstukken van Boulevard 2019.

Fabuloka | Intermezzo en White Solo
6, 7, 12 en 13 augustus
In Intermezzo duelleren twee vindingrijke acrobaten met coronaspelregels. Ze leren leven met irritaties in een te kleine gedeelde ruimte, ontdekken hoe je elkaar zonder handen kunt begroeten en tonen de tijdloze kracht van zorg voor elkaar.
In de mysterieuze act White Solo draait alles om een witte dame met een kastje op haar rug en een saxofonist. Hé, waar is ze opeens gebleven?

The Lonely Radioshow
7 en 8 augustus
Ergens op de lege, koude planeet Mars rijdt een karretje. Hij onderzoekt daar steentjes en als hij jarig is, zingt hij zichzelf Happy Birthday toe. Terug naar de aarde kan hij niet meer. The Lonely Radioshow is een speelse, melancholieke radioperformance van Noortje Sanders over alles wat niet-samen kan of mag zijn. Een doorlopende performance van twee uur, waar je kunt aanschuiven wanneer je wil. Attentie: alleen bij Terras aan de Haven [Visstraat] te zien.
 

Buro Roccoco | Prentje Momentje en Imagin Air
8, 9, 15 en 16 augustus
Vanuit twee draagbare loketten maakt Buro Rococo tastbaar kunstwerkjes. Zo is Prentje Momentje een herinnering aan een bijzonder moment.
In Imagin Air improviseren Nina en Yoko een vakantiebestemming voor je. Dat levert een zinsbegoochelend kunstwerkje op: het wekt de illusie dat je er werkelijk was. Tokyo? NY? Kan. Zonder CO2-uitstoot.

Zwermers | Pan ~ Catwalk
9 augustus
Pan ~ Catwalk is een performance over kleding: onze tweede huid. Twee performers, een multi-instrumentalist en kleding om minstens 1,3 kilometer catwalk mee te vullen, leveren een ode aan de kleurrijke mens. Groot succes op Oerol, Festival Kaapstad en Festival over het IJ in Amsterdam.

Merel Voorsluis en Aat Dirks | Hulde
9 en 10 augustus
Echt, jij verdient het: hulde! In dat besef zetten twee ingehuurde variété-artiesten jou in het zonnetje. Hoger en hoger ligt het tempo van hun zang, dans, acrobatiek en goocheltrucs. Tot er iets knapt. Want al jaren zitten ze op elkaars lip. Langzaam komen hun huwelijksproblemen op straat te liggen.

Marco Martens, Carmen en Luan | Boulevard Sneldichters
10 en 11 augustus
De sneldichters Marco, Carmen en Luan schrijven een gedicht op maat voor je. Maak je keuze op de menukaart en geef je bestelling door. Vervolgens gaan ze aan de slag. De uitkomst: een stip aan je horizon, een dankbetuiging of een hart onder de riem voor iemand die je dierbaar is. Vanuit hun tenen.

KNOT Kollektiv | moving to set the minutes right
11 en 12 augustus
De zeven leden van dit Europese collectief verknopen dans, circus, theater en performance. Hun voorstelling moving to set the minutes right leunt – zonder ook maar een millimeter uit balans te raken – op het gedicht The Touch van de Amerikaanse dichter en wiebelziel Anne Sexton.

Prima Donna’s
12 en 14 augustus
De Prima Donna’s willen het onterecht stoffige imago van de opera afstoffen. Met plumeau, veger of ragebol? Nee, met operamuziek, humor en veel interactie. Een voorstelling van twee sopranen en een pianist over grote dromen die lokken maar ook angst oproepen. Attentie: alleen op Terras aan de Haven [Visstraat] te zien.

moOv | A Glimpse of a Stranger
15 en 16 augustus
In A Glimpse of a Stranger onderzoeken IIzah Hankammer en Lucas Devroe alias moOv het enerverende karakter van migratie. Aan bod komen eenzaamheid, vervreemding, de wil om erbij te horen en de drang om thuis te komen. Actueel en ontroerend.

Piet van Dycke | On Point
16 augustus
Je vindt ze aan de toog. Niet onderuitgezakt met dood bier en pelpinda’s, maar levendig en op scherp. In On Point veranderen twee mannen een bar in een turnhal. Drie ijzingwekkende salto’s halen, twee betalen – en ach, doe hun ook nog wat.
 

Man in Pak Producties | De Wasman
6, 8, 13, 14 en 15 augustus
Hij draagt een schort, met een wasbak voorgebonden. Vriendelijk vraagt hij of hij je handen mag wassen. Een ritueel dat laveert tussen lichaamsverzorging en zepige verwennerij. Intiem, soms zelfs confronterend, maar vooral ontspannen en fris.

Goed nieuws: Washing Hands is verlengd in het Design Museum

• di 25 t/m zo 30 augustus

De ervaring duurt ongeveer 10 minuten.
Lees er meer over in deze reportage in ons magazine 'BLVRD Vandaag' editie 3. 

Vier handen, zeep, handdoekjes, een kom water en wederzijdse nieuwsgierigheid. Dat zijn de ingrediënten van de installatie Washing Hands, waarmee Building Conversation deze zomer semi-openbare plekken opzoekt. “We hebben lang thuisgezeten”, zegt beeldend kunstenaar Daan ’t Sas. “Veel contact was digitaal, online. We zouden bijna ons fysieke leven vergeten. Washing Hands laat je weer herinneren hoe aanrakingen zijn. Elke aanraking is een ontmoeting, een gesprek – of het begin ervan".

Aandacht, gewaarwording en ontmoeting
Washing Hands van Daan 't Sas is geniaal in zijn eenvoud. Het protocol: deelnemers kunnen zonder aankondiging langskomen of zich van te voren inschrijven. Telkens vormen twee mensen, die veelal onbekenden van elkaar zullen zijn, een match. Op hun gezamenlijke moment nemen ze – na het lezen van een korte handleiding – plaats. In het midden een waskom, tussen hen in een doorzichtig scherm, omwille van coronapreventie. Gedurende een kwartier wassen zij om de beurt elkaars handen. “Het is een ritueel, dat iets van een Japanse theeceremonie heeft. Aandacht, gewaarwording en ontmoeting zijn de sleutelwoorden”, vertelt Daan.

In juni nam hij in zijn woonplaats de proef op de som. Bij de Amsterdamse ggz-instelling Arkin, waaronder ook Jellinek en NPI vallen, konden zowel medewerkers als bewoners en cliënten zich inschrijven. “Wat ik zoal zag gebeuren? De ontmoetingen liepen sterk uiteen, mede afhankelijk van de mate van overgave. Sommigen legden het accent op ‘schoonmaken’. Anderen gaven meer een handmassage.” Ontroerende voorvallen beleefde Daan eveneens. “Een psychiater en een vrouwelijke cliënt, die buiten de kliniek ook elkaars buren zijn, hadden elkaar vanwege corona lang niet kunnen spreken. Voor hen was Washing Hands een dubbel weerzien.” Langdurige aanraking van handen kan zelfs l’amour wakker maken of verstevigen: “Twee bewoners van Arkin, tussen wie al iets gaande was, kwamen na hun deelname vragen of ze nog een keer mochten.”

Washing Hands komt tot stand onder de vlag van Building Conversation, vertrouwd makersgezelschap op Boulevard. Ze tekenden ook voor To Care as Caress. 

Data en locaties

• Design Museum Den Bosch 
De Mortel 4
’s-Hertogenbosch
di 25 t/m zo 30 augustus
11.00 – 17.00 uur

concept en uitvoering
Daan ’t Sas, i.s.m. Lotte van den Berg

Meer lezen over Wereldtournee Den Bosch? Lees de reportage, deze verscheen ons magazine 'BLVRD Vandaag' editie 8. 

Boulevard verbindt zich graag en zeker nu met de stad en haar bewoners. Aan tien bevlogen makers, in wie wij al jaren vertrouwen hebben, is gevraagd om speciaal voor ‘Afzender Boulevard’ iets te maken. Deze projecten worden gemaakt voor en soms met specifieke groepen uit de stad. De voortgang is straks online te volgen voor iedereen.

Er rijdt een man op een bakfiets. Elf dagen lang, in Den Bosch en haar kerkdorpen. Zijn vracht? Vederlichte theatertjes, verbazingwekkende kijkkasten. Af en toe maakt hij een tussenstop. Op een plein, een brug of hofje. Voor toevallige ontmoetingen, met aanwezigen en aanwaaiers.

Klein en wendbaar zijn de miniatuurwerelden van Benjamin Verdonck [1972], theatermaker, schrijver, verwoed verzamelaar en beeldschepper. Tijdens de quarantaine in Antwerpen kiemde zijn verlangen om – bij het lichtste vieren van de teugels – de wereld in te trekken. Met zijn doosjes, zoals hij ze liefdevol noemt. Over die wonderschone bricolage, waarin hij ambachtelijkheid en vindingrijkheid verbindt: “Het zijn knutselwerken van papier, karton, touwtjes, plakband en gordijntjes. Zelfgemaakt, kwetsbaar. Een hele serie heb ik ervan. Ik wil ze tonen, aan iemand. Waar dan ook. Ik vertel verhalen, maar ook verhalen over de verhalen.”

Open reis
Zijn meesterschap toonde hij eerder op Boulevard met one more thing, Gilles leert lezen en Waldeinsamkeit. Het zijn beweeglijke miniaturen, die zich haast weifelend tonen. De keuze voor kleine en wendbare werken nam hij al ver vóór covid-19 theatermakers zou verplichten om nieuwe omgangsvormen met publiek te bedenken. “Een visionaire keuze”, zegt hij droog. Hoe dan ook is hij blij weer op pad te kunnen gaan, de openbare ruimte in. “Ik zie het als een open reis. Ik heb liever ontmoetingen in een park of op een plein dan in een paskotje van de Hema.”

In zijn tafeltoneeltjes klinkt vaak sociale bewogenheid in door. Want de wereld rukt en plukt aan hem, laat hem allerminst koud. De voorbije maanden, waarin de pandemie ook België in de atlas ontdekte en er huishield – inmiddels bijna 10.000 doden – hebben Benjamin gesterkt in de overtuiging dat de mensheid haar eigen ondergang omhelst. “Maar niet in de toekomst; de catastrofe heeft zich al voltrokken. Al tien jaar zie ik de tekens en hoe we de ecologische ramp blijven negeren. We zijn in staat om dat te veranderen – maar we doen het niet. Ik denk dat velen corona als een milde crisis zien. Nog niet zwaar genoeg, welbeschouwd.”

Aarzelende vrolijkheid
Toch weerstaat hij de verleiding van het somberen. De doosjesmaker: “Die van Pandora moet waarschijnlijk nog wat verder open, willen we de systemen veranderen. Maar aan mismoedigheid: heb ik niks. Ik heb plezier om werk te maken, waarin ik andere mogelijkheden laat zien.” Zo verenigt hij in zijn werk strijd en aarzelende vrolijkheid. Enerzijds citeert hij de Duitse revolutionaire Rosa Luxemburg: “In the middle of history, in the middle of progress, in the middle of the fight, we learn how we must fight.” Anderzijds mijdt hij de zwaarte van missies. Haast laconiek: “Ik heb geen boodschap. Ik ben enkel nieuwsgierig.”

Voor wie de pech heeft om het pad van Benjamin Verdonck in Den Bosch niet te kruisen, is er troost. Hij gaat verslagen van zijn omzwervingen maken, die verschijnen in ons online magazine 'BLVRD Vandaag'. Bekijk de edities hier. 

Meer weten over de ervaring bij TENT&go? Lees dan de reportage, deze verscheen in ons online magazine 'BLVRD Vandaag' editie 5. 

Boulevard verbindt zich graag en zeker nu met de stad en haar bewoners. Aan tien bevlogen makers, in wie wij al jaren vertrouwen hebben, is gevraagd om speciaal voor ‘Afzender Boulevard’ iets te maken. Deze projecten worden gemaakt voor en soms met specifieke groepen uit de stad. De voortgang is straks online te volgen voor iedereen.

Ze staan niet in de ANWB Campinggids 2020. Evenmin adverteren ze in het Engelse tijdschrift Bushcraft & Survival Skills. Maar in avontuurlijkheid overtreft The100Hands menige kampeerdersdroom. Speciaal voor Afzender Boulevard ontwikkelde dit Nederlands/Sloveens gezelschap het project TENT&. Een uitdagend campingproject, maar zonder animatieteam of veldsporten. Integendeel: TENT& is een uitnodiging tot retraite en zelfonderzoek in een recyclebare kartonnen tent.

Wie deel wil nemen, krijgt tijdelijk – vijftien minuten of anderhalf uur, afhankelijk van de versie – een tentje op een openbare plek in Den Bosch toebedeeld. Het maakt deel uit van een groter kampement, dat uit vijf tot tien tentjes bestaat. In die beschutting voer je een onderzoek uit naar aanraking, de nabijheid van anderen en eenzaamheid. Een coach van The100Hands gidst je langs opdrachten, die uiteenlopen van denkoefeningen tot lichaamswerk. You’re all alone? Nee, eerder samen-op-afstand, waarbij koptelefoons en microfoons de spannende mogelijkheid van onderlinge reacties bieden.

Stilstaan bij de betekenis van aanraking
Jasper Džuki Jelen van The100Hands, dat eerder met 25Feet en Show Me op Boulevard stond: “Wij maken fysiek interactief theater, waarbij het publiek altijd deelnemer is. Dat geldt ook voor TENT&. Enerzijds is het een actief onderzoek. Anderzijds een minivakantie in eigen stad, nu velen niet op vakantie kunnen of willen.” Hij verwacht dat TENT& vooral nieuwsgierig publiek zal aanspreken: “Mensen die van ontdekkingen houden. Die veel of juist niet met theater in aanraking komen.”

Eén zekerheid: in aanraking komen is in 2020 geen vanzelfsprekendheid meer. Covid-19 ontregelt en ontwricht onze mate van lijfelijkheid. “De afgelopen maanden zijn we sterker geconfronteerd met afstand. Bij verjaardagen en diploma-uitreikingen, maar ook bij begrafenissen. Dat is ingrijpend, want aanrakingen en fysieke nabijheid zijn basaal voor onze gezondheid”, stelt Jasper, die naast zijn werk als choreograaf en danser de beroepsopleiding Somatic Experience volgt. “In die zin hopen we dat TENT& je laat stilstaan bij de betekenis van aanraking.”

concept en uitvoering
Jasper Džuki Jelen en Mojra Vogelnik Škerlj
muziekcompositie
Arthur van der Kuip
vormgeving/kostuums
Esther Sloots

data, locaties en reserveren
TENT&go - 15 min versie (Let op! Locatiewijzinging: Zuiderpark, GRATIS: kom spontaan langs):
do 6 & vr 7 aug  14.00 - 19.00 uur (try out)
za 8 en zo 9 aug 17.30 - 21.00 uur
ma 10 t/m zo 16 aug 17.00 tot 21.00 uur

TENT&retreat - 1,5 uur versie (locatie, Bastion Sint Antonie, GRATIS, koop een €0 ticket):
vr 7 aug 20.00 uur
za 8 aug 16.30 uur
zo 9 aug 9.00 uur & 16.30 uur
ma 10 aug  20.00 uur
wo 12 aug  20.00 uur
do 13 aug  20.00 uur
vr 14 aug  20.00 uur
za 15 aug  9.00 uur & 16.30 uur
zo 16 aug  9.00 uur

Dertien jaar geleden maakte theatermaker Dries Verhoeven [1976] in één klap naam met U bevindt zich hier. Deze installatie/performance bezorgde hem de VSCD Mimeprijs 2008 en de Montblanc Young Directors Award 2009 [Oostenrijk]. 

Waar u zich dertien jaar geleden bevond? Wij gissen. Maar wellicht was u die zomer op Boulevard, waar het storm liep bij U bevindt zich hier. Voor wie heimwee naar deze bejubelde installatie/performance heeft – of haar indertijd miste: tijdens de Bossche Zomer is er een herkansing!
Als bezoeker stap je een wat kale hotelkamer in. All alone. Ja, dat bed daar: ga maar liggen. Niemand ziet je. En omgekeerd: jij ziet niemand. Of wel? En wie schuift dat briefje onder de deur door? Wat is het private en wat het publiek domein?
De herneming in ‘dagen van corona’ geeft een extra dimensie aan U bevindt zich hier. Dries Verhoeven: “Door de huidige pandemie wordt het een reflectie op onze tijd van zelf-isolatie, op een tijd waarin de nabijheid van onbekenden als een bedreiging wordt gezien.”
De afgelopen jaren stond Verhoeven op Boulevard met live video-installatie Guilty Landscapes, angstlunapark Phobiarama en geluksapotheek Happiness.

Wil je meer te weten komen over Dries Verhoeven, U bevindt zich hier en hoe zijn voorstellingen tot stand komen? Luister dan onderaan deze pagina naar de tweede podcast-aflevering van de WLKSHW waarin Martijn van der Zande wandelt met Dries Verhoeven. 

P.S. Bij deze voorstelling worden de algemene COVID-19 richtlijnen in acht genomen. Iedere bezoeker krijgt een eigen kamer toebedeeld. De kamers worden vóór elke voorstelling gedesinfecteerd en voorzien van schoon beddengoed. Wanneer performers geen 1,5 meter afstand tot de bezoeker kunnen bewaren, worden er passende maatregelen genomen.

Credits
Concept en regie: Dries Verhoeven
Cast: Emma Hanekroot, Meghan Dobbelsteijn, Alidtcha Binazon, Marly Brouwer, Annet de Ruiter, Aleksej Ovsiannikov, Annelotte van Aarst, Myrthe Boersma, Levi Middendorp en Guido Hoek
Productieleiding: Angela van Kalsbeek
Technische coördinatie: Roel Evenhuis
Techniek: Peer Thielen, Niklas van Woerden, Marko Meijer, Barend Blom, Stach Evenhuis, Paul Hoogeboom, Jeroen de Goeij, Eelke Slooten
Met dank aan: Kas van Huisstede (STS), Maarten Smids (man met de Hamer), Paul Hoogeboom (rigging Amsterdam), Robert van Hoof (rigging Box), Liesbeth Buisman (showtex), Ruud Lucas Luyckx (flashlight), Peter Scheunhage (peak Audio), Pieter Smit, Joeri, Juliëtte & Hanneke

Coproductie met SPRING Performing Arts Festival

Lees meer over Zomaargasten in deze reportage, die verscheen in ons online magazine 'BLVRD Vandaag' editie 6. 

Boulevard verbindt zich graag en zeker nu met de stad en haar bewoners. Aan tien bevlogen makers, in wie wij al jaren vertrouwen hebben, is gevraagd om speciaal voor ‘Afzender Boulevard’ iets te maken. Deze projecten worden gemaakt voor en soms met specifieke groepen uit de stad. De voortgang is straks online te volgen voor iedereen.

Miljoenen Nederlanders leven in de schaduw van zichzelf. Ze wonnen nooit een kampioenschap, deden geen opzienbarende ontdekking, waren nimmer tafelgast bij DWDD. Ook staan ze waarschijnlijk slechts eenmalig in de krant. Als familiebericht, na een te onopgemerkt leven. Gelukkig hebben schrijver/presentator Oscar Kocken [1983] en cabaretier Patrick Nederkoorn [1983] een groot hart. Dat is meer dan een cardiologische vaststelling, bewijzen ze met Zomaargasten. In deze live talkshow voeren ze liefdevolle gesprekken met Gewone Mensen. Ter plekke zorgen Oscar en Patrick voor toepasselijke muziek en beelden. De grondgedachte van hun talkshow: in elke mens schuilen de mooiste vertellingen, die de betrokkene uniek maken. Op uitnodiging van Afzender Boulevard gaan de heren deze zomer de Bossche buurten en wijken in, waar bewoners live naar de bijzondere gesprekken kunnen luisteren.

Talkshow zonder pretentie
Patrick Nederkoorn: “Vijf jaar geleden ontstond het idee voor Zomaargasten. Op een festival in Noorwegen gingen we als krantenredacteuren op onderzoek uit: waar waren we en welke kwesties speelden in die stad? Zo ontdekten we dat de verhalen op straat liggen. Als je het ijs weet te breken en tijd en aandacht voor iemand hebt, hoor je de mooiste verhalen.” Inmiddels hebben ze Zomaargasten ruim vijfhonderd keer gespeeld, op congressen, jubilea en festivals, waaronder Boulevard 2015 en het Klein Karoo Nasionale Kunstefees in Zuid-Afrika.

Het is een talkshow zonder pretentie, benadrukt Oscar. “Maar absoluut bijzonder, omdat we de gasten in kwestie niet kennen. Er is geen research. In die zin lijkt het op de langdurige treingesprekken die je vóór de komst van het mobieltje weleens met onbekenden had.” Aan veelzijdigheid geen gebrek, keert een oud gastenlijstje: van gebedsgenezer, kunstverzamelaar en stratenmaker tot tantramasseur, oud-raadslid te Vught en bakker. “Onze talkshow is een monument voor de gewone sterveling, maar ook voor de verbazing”, stelt Oscar. Met bijval van Patrick: “Elke mens is interessant. Neem nou die bakker: die kon ’s ochtends aan de broden zien wie van zijn vijftien man personeel aan de ovens had gestaan.”

Fonkelende sprekers
Inmiddels herkent het duo de sleutelthema’s. Oscar: “Veel verhalen gaan over het niet-geleefde leven. Maar ook over liefde, werk, de toekomst en levenslessen.” Verder fonkelen veel sprekers als ze over hun passie vertellen. Patrick: “Van iemand die alle vlaggen van de wereld kent tot aan een kenner van de paddentrek.”

Met hun talkshow hopen de gastheren ook de sociale betrokkenheid van bezoekers een tikkie te versterken. Dat is meer dan collateral happiness, in tijden van maatschappelijke verbrokkeling en corona. Oscar: “Zomaargasten maakt altijd iets los. We zien na afloop regelmatig gesprekken tussen onbekenden ontstaan. Ooit leidde het zelfs tot een uitnodiging om samen uit eten te gaan.”

Oscar woont in Utrecht, Patrick in Amsterdam. Hun relatieve onbekendheid met Den Bosch maakt het extra aantrekkelijk. Patrick: “Misschien belanden we in een grote tuin, voeren we gesprekken op een plein of krijgen we de sleutel van de sportkantine. Alles kan. Het begint en eindigt met nieuwsgierigheid.”

Mensen die de theatrale talkshow wel zagen zitten konden zich aanmelden. Inmiddels hebben tientallen dat gedaan en is de inschrijving gesloten.

Anderhalvemetersamenleving is een woord waarbij Sven Ratzke [1977] naar de bus talkpoeder grijpt. Hij krijgt er jeuk van, want het botst met zijn geestdrift, passie en altijddurende verlangen naar verbondenheid. Toch belooft hij zes zomeravonden afstand te houden. Louter fysiek, uit respect voor de maatregelen. Maar artistiek? Da’s een ander verhaal. Muzikaal weet Sven Ratzke immers elke afstand te dichten. Met Near and Dear zingt hij je onweerstaanbaar nabij.
Samen met Boulevard, het festival waar Ratzke in 1999 zijn internationale carrière begon, ontwikkelde hij deze exclusieve reeks openluchtconcerten op zes vrijdagavonden. Ratzke gaat in zee met helden die zijn hunkerhart op hol doen slaan. Namen? Tromgeroffel en namen: de Amerikaanse sopraan en operazangeres Claron McFadden, de vermaarde harpiste Lavinia Meijer en de niet minder virtuoze bandoneonist Carel Kraayenhof. Maar ook het jazz, soul- en gospelwonder Michelle David, de veelzijdige zangeres Janne Schra [grondlegger van Room Eleven] en zanger Gregory Frateur van de Vlaamse cultband Dez Mona. Pianist bij deze reeks concerten is Christian Papst.
Tijdens de Boulevard-edities van 2017, 2018 en 2019 onderstreepte Ratzke zijn reputatie als extravagante entertainer met de theaterconcerten Homme fatale, Starman en Where are we now, odes aan eigenzinnige songwriters en aan de ster zelve: David Bowie.

Deze avond leren Ratzke en Michelle David [1966] je de kunst van het loslaten. All the way, let go! Dat is de grondtoon in het levenskrachtige repertoire van David. Vorig jaar sleepte ze een Edison Jazz Award-nominatie voor haar album The Gospel Sessions Vol. 3 in de wacht. Kroon op haar werk: de übercoole Franse radiozender FiP riep het uit tot album van de maand.

De wieg van Michelle stond in North-Carolina; nu woont ze in Amsterdam. Maar ze reist veel. Zo lijkt haar repertoire een verzameling gezongen ansichtkaarten: with love from the Caribbean, Marokko, Nigeria, Chicago, Memphis. Oftewel: van reggae, boogaloo en calypso tot Northern Soul, Afro Disco & Afro Beat. Eerder viel Michelle David op met haar formatie Big, Black & Beautiful.

P.S. Bij deze voorstelling worden de algemene COVID-19 richtlijnen in acht genomen.

Meer weten over Social Disdancing? In ons online magazine 'BLVRD Vandaag' editie 4 verscheen een uitgebreide reportage.

Boulevard verbindt zich graag en zeker nu met de stad en haar bewoners. Aan tien bevlogen makers, in wie wij al jaren vertrouwen hebben, is gevraagd om speciaal voor ‘Afzender Boulevard’ iets te maken. Deze projecten worden gemaakt voor en soms met specifieke groepen uit de stad. De voortgang is straks online te volgen voor iedereen.

Eén crisis, vier woorden: “Het zijn rare tijden”. Bij dat zinnetje kun je je hoofd schudden, nadrukkelijk zuchten of in de verte staren. Maar je kunt er ook bij dansen, ontdekt Theater Artemis. Deze lente zag het tegendraadse gezelschap uit Den Bosch een interessant fenomeen. Ons sociale leven implodeerde, maar TikTok explodeerde. In duizenden filmpjes toonden jongeren en volwassenen trots hun coronadansjes. Aan inspiratie geen tekort: in supermarkten ontwikkelden klanten voortdurend spontane choreografieën, om levend de zelfscankassa te halen. Een nieuwe bewegingstaal is geboren, concludeert het jubilerende Theater Artemis – in 2020 bestaan ze dertig jaar. Reden voor vrolijke ontregeling, waaronder het openluchtproject Social Disdancing.

Viermaal gaat Artemis op pleinen bij Bossche supermarkten opduiken, waar ze een dans met winkelwagentjes open. Zonder vastgelegde choreografie; louter in het moment ontstaan. Aanstekelijk? Ja, vooral omdat Theater Artemis nieuwsgierige vakkenvullers, klanten en voorbijgangers uitnodigt om mee te doen. In totaal zijn twintig karretjes beschikbaar. Nee, muntje niet nodig. Voor de levende muziek zorgt een koper-ensemble.

Winkeldansjes
Sem Jonkers van Artemis: “Als we ooit definitief van het virus verlost zijn, zullen ook de coronadansjes verdwijnen. Maar ik hoop dat hele generaties zich over veertig of vijftig jaar het spel van ontwijken herinneren, inclusief de verbondenheid die dat veroorzaakte. Dat maakt winkelkardansjes haast tot cultureel erfgoed.”

Met Social Disdancing wil Theater Artemis ruimte voor spontane ontmoeting creëren. Zelf hoopt Sem dat de winkelwagentjesdans vooral ouderen en jongeren dichter bij elkaar brengt, twee leeftijdsgroepen die elkaar moesten mijden. “Maar nu de Bossche kermis vrijwel zeker niet doorgaat, sluit ik ook niet uit dat een enkeling de kans grijpt om botsautootje te spelen.”

En jij kunt meedoen!
Wij nodigen je uit om met ons te komen bewegen. Op een parkeerterrein, plein of straat bij jou in de buurt. Samen met een groep jongeren komen we op gepaste afstand samen. De 1,5 meter altijd in ogenschouw houdend, zet we een voorzichtige pas. Begeleid door live muziek. Omringd door decor en toevallige passanten. 

Sta jij open voor nieuwe ontmoetingen en een nieuwe ervaring, meld je dan aan: aanmeldingen@artemis.nl. Vermeld naam, leeftijd, telefoonnummer en de wijk waar je mee wilt komen doen. Wij nemen na aanmelding zo snel mogelijk contact met je op!

data en locaties

8 augustus 13.00 uur
Jumbo City
Hofvijver 2
’s-Hertogenbosch

12 augustus 14.00 uur
Jumbo
Pastoor van Thiellaan 16
Rosmalen

15 augustus 13.00 uur
Albert Heijn
Monsigneur van Roosmalenplein 19
‘s-Hertogenbosch

16 augustus 11:00
Jumbo Raadhuisstraat en AH Marktveldpassage
Raadhuisstraat 3G
Vught
 

Concept: Jetse Batelaan en Sem Jonkers 
Regie: Sem Jonkers
Vormgeving: Calle de Hoog 
Spel: Sanne Bokkers, Moriah Dekker, Rick van der Steen 
Muziek: Keimpe de Jong, Arno Bakker, Randell Evron Heye, Patrick Votrian, Coen Kaldeway

Lees meer over De Voeders van Den Bosch in deze reportage. Die verscheen in ons magazine 'BLVRD Vandaag' editie 7. 

Boulevard verbindt zich graag en zeker nu met de stad en haar bewoners. Aan tien bevlogen makers, in wie wij al jaren vertrouwen hebben, is gevraagd om speciaal voor ‘Afzender Boulevard’ iets te maken. Deze projecten worden gemaakt voor en soms met specifieke groepen uit de stad. De voortgang is straks online te volgen voor iedereen.

Toen Minou Bosua in 2014 aangifte van de geboorte van haar zoon wilde doen, stichtte ze flink verwarring. Locatie: de afdeling Burgerzaken van de gemeente Den Bosch. Pas na twee uur en drieënveertig minuten was de inschrijving van het hummeltje volbracht. Oorzaak? Syntax Error: het administratieve systeem wist geen raad met twee moeders.

Al in haar eerdere voorstelling Moeder mag niet dood en in Niet de vaders* onderzocht theatermaker Minou Bosua [1969] sociale hoekstenen die ooit onwrikbaarheid leken. Ook in haar nieuwe gespreksperformance De Voeders van Den Bosch brokkelt oud cement. In 2020 kan een gezin immers meerdere vaders en moeders tellen, al of niet de biologische ouders. “Ik noem ze de voeders”, zegt Minou.

Aanmodderen en gloriëren, hopen, proberen en relativeren
Voor De Voeders van Den Bosch nodigt ze voeders uit: mensen die niet [kunnen of willen] voldoen aan de klassieke definitie van het gezin. Een groeiende groep, ziet Minou. Ze somt op: eenoudergezinnen, pleegouders, ouders uit de LHBTQ+-gemeenschap, empty nest-ouders en ouders die de deur openen om anderen in de zorg en opvoeding van hun kind[eren] te betrekken. Maar hoe is dat, zo’n andere samenstelling of aanpak? Hoe reageren familie, vrienden, collega’s, school en [ouders van] vriendjes? En wat roept het bij jezelf op om anderen in de opvoeding te dulden? Opluchting? Ergernis? Vrijheid? Afgunst?

In de theatrale ontmoeting De Voeders van Den Bosch zullen verhalen klinken over aanmodderen en gloriëren, hopen, proberen en relativeren. Uiteraard zorgt Minou, die jarenlang de helft van cabaretduo De Bloeiende Maagden ook voor zowel lichtvoetige als serieuze inbreng. Buiten de geborgenheid van het nest kunnen toehoorders luisteren.

Meepraten of meeluisteren?
Hoe zouden we de wereld anders kunnen inrichten als een familie, een waanzinnige kleurrijke, zorgende nieuwe familie? Wat als we in een hoeksteen van zacht patchwork denken in plaats van enkel vanuit het gezin?

Praat mee, of luister. 
Reserveer hiernaast dan een ticket voor de volgende data: 10, 11, 13 en 14 augustus van 19.30-21.00 uur.

Op 15 en 16 augustus van 19.30-21.00 uur deelt Minou de opbrengst van de 4 avonden, en ben je eveneens van harte welkom. Ook hiervoor kun je een gratis ticket aanschaffen! 

* Op zaterdag 29 augustus gaat Niet de vaders in de Verkadefabriek in première. Minou Bosua maakte deze voorstelling in samenwerking met Eelco Smits en het Homomannenkoor.

Festival-editie (première voorjaar 2021)

Happyclappy stappy stop. How are you lollipop? Hippie happie snappy flap. Life is boring and that is crap. Happyclappy cloppy clow. We can sing and we can mow. Happyclappy doely del. May your fears all burn in hell!  

Happyclappy – a school of life is een rondreizend schooltje dat door clowns wordt gerund. Zij geven les in het allermoeilijkste: het leven zelf. De clowns gidsen je naar de zompige binnenkant van je ziel. Met een missie: zielen gelukkig maken door ze te leren hoe je je eigen ongeluk kunt omarmen. Normaal gesproken is deze les ingeroosterd tussen Frans en wiskunde maar in de zomer kun je Happyclappy-bijlessen volgen

Theatermaker Willemijn Zevenhuijzen over de inspiratie voor Happyclappy: “Ik zie een parallel tussen enerzijds het uitvergrote karakter van clowns en anderzijds het uit balans en proportie zijn van pubers – hun lichaam, emoties en binnenwereld. In dat groteske delen clowns en pubers ook een bepaalde kwetsbaarheid. Die breekbaarheid wordt voor mij de inzet van een surrealistische maar troostende les.”

Theater Artemis, dat deze zomer dertig jaar bestaat, maakt dwars, licht-filosofisch en absurdistisch theater. Voor wie bij de lessen Culturele Kunstzinnige Vorming niet oplette: Artemis komt uit Den Bosch [onze buren!] en maakt internationaal faam. Artistiek leider is Jetse Batelaan.

P.S. Bij deze voorstelling worden de algemene COVID-19 richtlijnen in acht genomen. 

Credits
Idee: Willemijn Zevenhuijzen 
Van en met: Elias De Bruyne, Eva Zwart, Willemijn Zevenhuijzen 
Eindregie: Jetse Batelaan
Vormgeving: Sacha Zwiers 
Kostuums: Liesbet Swings

Krap 230 jaar lang had het fort Citadel in Den Bosch de vorm van een vijfpuntige ster. Maar in 1860 sloopte de stad één punt, zodat schepen makkelijker de Zuid-Willemsvaart konden bevaren. Gelukkig bestaat Sven Ratzke, de ster die altijd voor vijf punten gaat. Op de Citadel, waar het Openluchttheater van Afzender Boulevard staat, geeft hij een Extra Late Night Concert.

Volgens een raming van het Centraal Bureau voor de Statistiek zijn er nog altijd zo’n 2.375 Bosschenaren die de Duits-Nederlandse entertainer níet kennen. Voor hen duiden we Sven met plezier: Ratzke is een muzikale kameleon die zijn carrière in 1999 op Theaterfestival Boulevard begon en inmiddels over de hele wereld optreedt – van Berlijn tot New York. In zijn vaudeville-shows verenigt hij diverse muziekstijlen. Samen met zijn uitmuntende pianist brengt hij onder meer werk van Bertolt Brecht / Kurt Weill, Ramses Shaffy, David Bowie, Hildegard Knef en Prince. Dat doet hij met uitdagende en bij vlagen vileine humor.

Extra reden voor een bezoek aan dit Ratzkes concert: van 12 tot en met 17 augustus trekt de zogeheten Perseïden-zwerm van meteoren langs de aarde. Volgens hemelwaarnemers zullen tijdens dit Extra Late Night Concert gemiddeld veertien vallende sterren per uur waarneembaar zijn. Eén geruststelling: Ratzke blijft staan, altijd.

“Ratzke is een man van de wereld, wat een entertainer!”, Volkskrant ★★★★★

“Ratzke is een onweerstaanbaar podiumbeest”, NRC ★★★★★
 

Lees hier de reportage over The Ghosttrack. Deze verscheen in ons magazine 'BLVRD Vandaag' editie 10. 

Boulevard verbindt zich graag en zeker nu met de stad en haar bewoners. Aan tien bevlogen makers, in wie wij al jaren vertrouwen hebben, is gevraagd om speciaal voor ‘Afzender Boulevard’ iets te maken. Deze projecten worden gemaakt voor en soms met specifieke groepen uit de stad.

De laatste jaren ontwikkelt Alexandra Broeder [1978] vooral werk op het snijvlak van psychiatrie en theater. Met meisjes uit de Amsterdamse ggz-instelling De Bascule maakte ze de bejubelde voorstellingen The Well [2018] en The Tree [2019]. Voor Afzender Boulevard gaat ze in Vught aan de slag. Met jongeren tussen de 15 en 19 jaar die op Herlaarhof wonen – Reinier van Arkel Groep – voert ze gesprekken over de invloed van de pandemie op hun leven. De ontmoetingen leverden grondstof voor de installatie The Ghosttrack op.

Te bezoeken op tot en met 30 augustus van 9.30 tot 20.00 uur.
Locatie: Ingang Bossche Broek, hoek Pettelaarseweg / Sterrenbosweg.

Het project lijkt Alexandra op het lijf geschreven. Ze houdt van niemandslanden. Tussen werkelijkheid en waan, tussen controle en driften. Zulke gebieden verkent ze op de tast, want ze zijn vaak mistig. Maar nooit uitgestorven: in deze schemerige enclaves leven kinderen en jongeren, die zichzelf en anderen naar onbekende werkelijkheden gidsen. Eén zekerheid: volwassenen krijgen er vaak rillingen van. Want zij zijn over alles de baas, behalve over hun machteloosheid. Dat levert intrigerende theaterproducties op – zoals Candyland en The crow knows where the children go – waarin macht, onheil en breekbaarheid de toon zetten.

Wiebeligheid
Alexandra over de samenwerking met jongeren die psychisch extra kwetsbaar zijn: “Veel van wat vanzelfsprekend is, geldt niet bij deze groepen. Dat is een van de lessen die ik bij The Tree en The Well heb geleerd. Neem bijvoorbeeld oogcontact: sommigen kunnen dat – zeker in het begin – nauwelijks aan. Er waren ook meisjes die niet in hun eentje van Amsterdam-Centraal naar Frascati [theater aan de Nes, kilometer verder – red.] durfden. Die haalden we op.”

Ook voor haarzelf blijft het spannend, zegt Alexandra. “Enerzijds wil ik ze graag in mijn artistieke proces meenemen, anderzijds heb ik voortdurend rekening met ze te houden. Oftewel: wat kan, wat kan niet. Of nu nog niet.” Het is die wiebeligheid waarin zowel kracht als schoonheid kiemt. Maar nooit zonder vallen en opstaan. Zo bedacht Alexandra bij een eerste bijeenkomst rond The Three om de meisjes filmtrailers van onder andere Sweet Dreams en MAMMA te laten zien. “Maar binnen enkele minuten stonden er drie op de gang met een angstaanval. Oké, dacht ik: laten we ontspanningsoefeningen doen. Maar op de grond liggen of elkaar aanraken, bleek ook too much. Veel van geleerd.”

Ontregeling
De ontregeling die corona veroorzaakt, fascineert haar. Zelfs geharde keilboutzielen blijven immers niet onbewogen onder de sociale gevolgen. “Laat staan wat vrijheidsbeperking of digitaal behandelcontact – Zoom, internet – voor jongeren in de psychiatrie betekent. Ik vermoed dat een deel van hen opgelucht zal zijn. Het valt nu immers wat minder op dat zij de anders zo drukke wereld moeilijk kunnen bijbenen. Maar bij anderen zal het angst en onzekerheid oproepen. Alsof corona voor onafwendbaarheid staat – een onheilsvoorspelling van Cassandra.”

Of The Ghosttrack van Alexandra een sterk inlevingsvermogen vergt? Openhartig: “Ik herken me in deze jongeren en psychisch lijden is mij niet vreemd. Ik ben nooit voor een dusdanige lange tijd uit de running geweest. Maar het had gekund. Ik heb een fascinatie voor afglijden naar parallelle werelden.”

Lees meer over Traces in de reportage, deze verscheen in ons magazine 'BLVRD Vandaag' editie 9. 

Boulevard verbindt zich graag en zeker nu met de stad en haar bewoners. Aan tien bevlogen makers, in wie wij al jaren vertrouwen hebben, is gevraagd om speciaal voor ‘Afzender Boulevard’ iets te maken. Deze projecten worden gemaakt voor en soms met specifieke groepen uit de stad. De voortgang is straks online te volgen voor iedereen.

Vruchtbare grond, dat Nieuwegein. Ooit de woonplaats van Spinvis en Sanne Vogel, nu van Shailesh Bahoran [1983]. Mooie naam, mooie staat van dienst: als choreograaf, hiphopdanser en theatermaker werkte hij samen met onder meer Het Nationale Ballet, Don’t Hit Mama, Conny Janssen en ISH Dance Collective. Zijn trouw aan popping – ontstaan in de funkscene – en breakdance  is groot, maar dat sluit flirts met bijvoorbeeld Indiase dans allerminst uit. Op Boulevard verraste hij met Ignite en Heritage.

Voor Afzender Boulevard zoekt Shailesh deze zomer twee Bossche geestverwanten op: Arjuna Vermeulen [1990] en Jeffrey Hoofs [1990], beiden uit Noord afkomstig: “Zij zijn mijn eerste associatie bij Den Bosch. Ik ken ze al tien jaar, van battles en trainingen. We delen de liefde voor hiphop en dezelfde mind state. Hun crew is Cypher HQ, dat z’n hoofdkwartier op de Tramkade heeft.”

Wereldreizigers
Shailesh wil hun connecties met Den Bosch onderzoeken, maar ook de verbondenheid met hun Aziatische komaf. De oogst? Een portret in video en in dans, waarin hun verleden, heden en toekomst doorklinken. Met een cameraploeg volgt Shailesh deze zomer de twee in hun home town, de plek die tegenstrijdige emoties bij hen oproept. “Ze zijn Den Bosch regelmatig ontvlucht. Jeffrey woonde vijf jaar in Los Angeles; Arjuna zoekt de hiphopcultuur ook buiten de stad. Maar spreek geen kwaad woord over Den Bosch: ze zijn er allebei trots op om hun stad te representeren.” Want het gras bij de buren kan groener zijn, maar uiteindelijk wil je het liefst tussen je eigen onkruid staan.

Toch zijn het wereldreizigers, verklapt hun dna. Hun voorouders lieten er  sporen in na: “Jeffrey staat bekend als ‘Chinese Indo’, Arjuna’s familiegeschiedenis gaat terug naar India en het Afrikaanse eiland Mauritius. Ze hebben er geen directe verbinding mee. Toch is het een deur die ze op een kier zetten, om er uiteindelijk doorheen te stappen – en weer terug. Beiden hebben één Nederlandse ouder, maar als ze het over Azië hebben, zie je iets veranderen. In hun modus, maar ook in hun mood.”

Zijn eigen herkomst? Tot z’n derde woonde Shailesh in Suriname. “Op m’n 25^ste ging ik er op bezoek, als onderdeel van mijn eigen zoektocht. Later wilde ik nog een stap verder terug in de tijd. In 2016 ben ik naar India gegaan, waar mijn overgrootouders vandaan kwamen. Toen ik er landde en rondliep, was het erg vertrouwd.”

Hiphopcultuur
Tijdens Afzender Boulevard zal de videodocumentaire over Jeffrey en Arjuna te zien zijn, evenals hun danspresentatie. Het wordt mooi, voorziet Shailesh, die sterk overweegt om ook mensen uit the inner circle van zijn Bossche maatjes te interviewen – familie, vrienden, crewleden. Eén zekerheid: geografische verschillen spelen in de hiphopcultuur geen rol. “Ik woonde in Amsterdam, nu in Nieuwegein. Maar ik zie geen verschil met Den Bosch. Het is voor iedereen helder waar hiphop voor staat: echtheid, de straat en respect. We drinken uit dezelfde bron.”

Op 14 augustus is het eindresulaat maar liefst twee keer te zien in de Verkadefabriek! Je kunt daar 0-euro kaarten voor kopen.

concept & choreografie
Shailesh Bahoran 

dansers
Arjuna Vermeulen en Jeffrey Hoofs

documentaire
Remses Rafaela (Curve Tv), Railey Martina (Myvisioncounts) en Rajiv Bhagwanbali

met dank aan
Cyper HQ 

Anderhalvemetersamenleving is een woord waarbij Sven Ratzke [1977] naar de bus talkpoeder grijpt. Hij krijgt er jeuk van, want het botst met zijn geestdrift, passie en altijddurende verlangen naar verbondenheid. Toch belooft hij zes zomeravonden afstand te houden. Louter fysiek, uit respect voor de maatregelen. Maar artistiek? Da’s een ander verhaal. Muzikaal weet Sven Ratzke immers elke afstand te dichten. Met Near and Dear zingt hij je onweerstaanbaar nabij.
Samen met Boulevard, het festival waar Ratzke in 1999 zijn internationale carrière begon, ontwikkelde hij deze exclusieve reeks openluchtconcerten op zes vrijdagavonden. Ratzke gaat in zee met helden die zijn hunkerhart op hol doen slaan. Namen? Tromgeroffel en namen: de Amerikaanse sopraan en operazangeres Claron McFadden, de vermaarde harpiste Lavinia Meijer en de niet minder virtuoze bandoneonist Carel Kraayenhof. Maar ook het jazz, soul- en gospelwonder Michelle David, de veelzijdige zangeres Janne Schra [grondlegger van Room Eleven] en zanger Gregory Frateur van de Vlaamse cultband Dez Mona. Pianist bij deze reeks concerten is Christian Papst.
Tijdens de Boulevard-edities van 2017, 2018 en 2019 onderstreepte Ratzke zijn reputatie als extravagante entertainer met de theaterconcerten Homme fatale, Starman en Where are we now, odes aan eigenzinnige songwriters en aan de ster zelve: David Bowie.

Deze avond jubelen de stemmen van Sven Ratzke en Gregory Frateur [1980]. Al meer dan vijftien jaar is laatstgenoemde het vliegwiel achter het Antwerpse muziekcollectief Dez Mona. Op Boulevard 2019 gooiden ze hoge ogen met het concert Book of Many. Genre: alternatieve pop inclusief ballades en bezwerende trips, maar ook jazz, gospel en spirituals. Thematisch put frontzanger Frateur uit lichte maar ook donkere bronnen: onvoorwaardelijke liefde, gender, schuld, verlies en kierende hoop. Begin 2020 trok hij de aandacht met zijn theaterconcert Murder Ballads, straffe songs met een bloederig verhaal, dat hij met Stijn Meuris [ex-zanger Noordkaap] en jazzpopsoulzangeres Lady Linn ontwikkelde.

P.S. Bij deze voorstelling worden de algemene COVID-19 richtlijnen in acht genomen.

MET HAAR LENIGE, GEAGITEERDE TIMBRE IS DEZE FYSIEK VEELEISENDE ROL OP HAAR LIJF GESCHREVEN - Brabants Dagblad

De menselijke stem ondervindt geen hinder van duimstok, afzetlint of bewegwijzering. Zij gaat haar weg – recht naar oren en hart. Dat bewijst mezzosopraan Cora Burggraaf overtuigend in La Voix Humaine.
In 1928 schreef Jean Cocteau deze onthutsende monoloog van een vrouw aan de telefoon. Voor de laatste keer spreekt zij haar ex-geliefde, met wie ze vijf jaar een verhouding heeft gehad. Hij is inmiddels met een ander getrouwd. Maar de verlaten geliefde blijft in de ban van hem, herinneringen en hoop die ijdel is.
In 1958 zette Francis Poulenc La Voix Humaine op muziek voor sopraan en orkest en later voor piano. Poulenc, die eerder verraste met Sinfonietta en L'Histoire de Babar noemde het zijn beste muziekdramatische werk. Wij spreken of zingen dat niet tegen.
Tijdens het concert registreert een cameraman de bewegingen van Burggraaf. De grote beeldprojecties versterken het voyeurschap van de bezoekers: zij zijn ooggetuigen van een schervend hart.
De regie van La Voix Humaine, dat in het Frans wordt gezongen met Nederlandse ondertiteling is in handen van Mirjam Koen en Gerrit Timmers. Zij zijn grondleggers van Onafhankelijk Toneel in Rotterdam en tekenden voor regie en/of vormgeving bij Suver Nuver en Carver. Daarnaast regisseerden ze dertien operaproducties.
Al eerder liet Burggraaf haar stemkracht op Boulevard horen. In 2018 verklankte ze een gedichtencyclus op muziek van Hendrik Andriessen, een onderdeel van het Stabat Mater-project.

Credits
Zang: Cora Burggraaf
Piano: Daan Boertien
Camera: Huub Laurens
Regie: Mirjam Koen & Gerrit Timmers
Fotocredits: Pepijn Lutgerink

Mogelijk gemaakt door een bijdrage van het Fonds voor de Podiumkunsten (Balkonscènes)

In 2020 zijn alle grote muziekfestivals geschrapt. Geen Pinkpop of Lowlands, geen Best Kept Secret of Down The Rabbit Hole. Gelukkig ontspringen kinderen de annuleringsdans. Zanger Jelle Amersfoort en zijn band bieden een aanstekelijk Kinderpopconcert met uitbundige zang, reuzelvette gitaarsolo’s en een kleurige lichtshow.

Zelf wel eens een peuter zien headbangen? Of zesjarigen onbevreesd zien pogoën of crowdsurfen? Niets is uitgesloten op dit muzikale feest, waar je mag dansen, zingen, springen of zwaaien. Succes verzekerd, want Jelle en zijn vier muzikanten veranderen bekende kinderliedjes als Hokie-Pokie en Tsjoe Tsjoe Wah in stoere popsongs. Ook laten ze je kennismaken met nieuwe liedjes, die je in een mum van tijd kunt meezingen.

Het Kinderpopconcert, al jaren vaste prik op Theaterfestival Boulevard, is geschikt voor kinderen vanaf drie maar ook voor ouders, opa’s en oma’s. Wij voorzien veel dansende kinderen, maar ook ouders die na maanden Zoom, Skype en Microsoft Teams voorzichtig in real life rond willen springen.

Muziek
Jelle Amersfoort, Jurgen Burdorf, Erik Smans, Hugo den Oudsten en Willem Smid

Anderhalvemetersamenleving is een woord waarbij Sven Ratzke [1977] naar de bus talkpoeder grijpt. Hij krijgt er jeuk van, want het botst met zijn geestdrift, passie en altijddurende verlangen naar verbondenheid. Toch belooft hij zes zomeravonden afstand te houden. Louter fysiek, uit respect voor de maatregelen. Maar artistiek? Da’s een ander verhaal. Muzikaal weet Sven Ratzke immers elke afstand te dichten. Met Near and Dear zingt hij je onweerstaanbaar nabij.
Samen met Boulevard, het festival waar Ratzke in 1999 zijn internationale carrière begon, ontwikkelde hij deze exclusieve reeks openluchtconcerten op zes vrijdagavonden. Ratzke gaat in zee met helden die zijn hunkerhart op hol doen slaan. Namen? Tromgeroffel en namen: de Amerikaanse sopraan en operazangeres Claron McFadden, de vermaarde harpiste Lavinia Meijer en de niet minder virtuoze bandoneonist Carel Kraayenhof. Maar ook het jazz, soul- en gospelwonder Michelle David, de veelzijdige zangeres Janne Schra [grondlegger van Room Eleven] en zanger Gregory Frateur van de Vlaamse cultband Dez Mona. Pianist bij deze reeks concerten is Christian Papst.
Tijdens de Boulevard-edities van 2017, 2018 en 2019 onderstreepte Ratzke zijn reputatie als extravagante entertainer met de theaterconcerten Homme fatale, Starman en Where are we now, odes aan eigenzinnige songwriters en aan de ster zelve: David Bowie.

Deze avond glorieert Sven Ratzke samen met sopraan Claron McFadden [1961]. De oorsprong van deze Amsterdamse operazangeres ligt in New York. Wereldwijd treedt ze op in concertzalen en op festivals, waaronder Glyndebourne [GB], Holland Festival, Salzburger Festspiele en de BBC Proms. Diversity is her middle name: Claron zingt even vlot Die Fledermaus van Strauss of een aria van Cavalli als een duet van Poulenc of een recital met jazzpianist Michiel Borstlap. Een van haar grote liefdes is muziektheater. Op Boulevard 2017 zong ze in Nachtschade: Aubergine van Muziektheater Transparant, waarvan ze de huiszangeres is.

P.S. Bij deze voorstelling worden de algemene COVID-19 richtlijnen in acht genomen.

In 2018-2019 reisde een uitgelezen gezelschap met De Indië Monologen langs de Nederlandse theaters. De groep bestond uit bekende schrijvers, musici, acteurs en kopstukken uit de media, journalistiek en politiek. Hun gemeenschappelijkheid: een Indische achtergrond of sterke betrokkenheid bij de geschiedenis van Nederlands-Indië. 

Speciaal voor Afzender Boulevard is een zomereditie van De Indië Monologen samengesteld. Zij omvat twee avonden met verhalen, zang en muziek, die ook ‘los’ kunnen worden bezocht. 
Op maandag 24 augustus vertellen journalist Ricci Scheldwacht en de schrijvers Ellen Deckwitz en Reggie Baay hun verhalen. 
Op dinsdag 25 augustus is het woord aan Bodil de la Parra, Ronald Douglas en Mei Li Vos. Beide avonden bieden zangeres Astrid Seriese en gitarist Erwin van Ligten muziek. 

Extra reden voor deze speciale editie van De Indië Monologen: 15 augustus 2020 is het 75 jaar geleden dat de Japanse bezetting van Nederlands-Indië eindigde. Een bevrijding, al zou er nog een bloedige oorlog tussen Nederland en onafhankelijkheidstrijders volgen. Aan deze historische gebeurtenissen wijdt Theaterfestival Boulevard op zaterdag 15 augustus een bijzondere tv-uitzending. Meer informatie over deze uitzending, die in het teken van zowel vieren als herdenken staat, volgt binnenkort.

Regie
Bo Tarenskeen

Gesproken woord
24 augustus: Ricci Scheldwacht, Ellen Deckwitz, Reggie Baay
25 augustus: Bodil de la Parra, Ronald Douglas en Mei Li Vos

Muziek
24 en 25 augustus: Astrid Seriese en Erwin van Ligten 

Met dank aan Brabant Remembers

www.indiemonologen.nl 

Groot en teder zijn de familievoorstellingen van Studio ORKA. Ze gaan over het weerbarstige lot, nagejaagde dromen, liefde, zevendehemelgeluk, offers en losliggende roedes op de-trap-die-leven-heet. Mededogen roepen ze op. Maar ook droefgeestigheid, zelfspot en herkenning.

Hun installatie Het Pentaccordeon is een muzikale en theatrale ode aan allen die nu op zoek zijn naar een betere toekomst. Zoals Emma, nakomeling van de veelzijdige Oscar die uitvinder, componist, bioloog en denker-met-daadkracht was. Hij onderzocht de golven van de zee, de getijden, de boven- en onderstromen. In het diepste geheim bouwde hij aan een unieke machine om de zee te bedaren. Zo zou zijn gezin, tijdens de oorlog, veilig naar ‘den overkant’ kunnen vluchten. Staat de machine onder spinrag weg te roesten? Of valt er gezamenlijk nog leven in te blazen? Emma haalt diep adem.

Let op! Tickets zijn enkel per twee te koop (2 volwassenen of 1 volwassene + 1 kind). Dus wanneer je met 4 mensen wil komen, koop dan twee duo-tickets. 

Locatie: De voorstelling wordt gespeeld in de natuur. Adres: Orionpad, 's-Hertogenbosch. Bereikbaar via Bedrijventerrein De Brand, ingang via De Boogschutter. Vanaf daar volg je de pijlen van "Theaterfestival Boulevard". 

Van en met: Philippe Van de Velde, Martine Decroos, Ilse De Koe, Greg Timmermans/Chris Thys

Coach: Tom Dupont

Muziekcompositie: Benjamin Boutreur

Billie, Aretha, Norah, Amy… Karin!

Na dertig jaar verdween in 2005 de reclameleus ‘Bloemen houden van mensen’. Terecht, want grammaticaal deugt-ie niet: Bloemen houdt van mensen. Dat bewees ze in haar grote, extravagante shows en deelname aan musicals en films. Maar zingen is haar eerste grote liefde. In het concert Billie, Aretha, Norah, Amy… Karin! gaat ze all the way & old school!
Inspiratiebronnen voor Bloemen zijn Billie Holiday en Aretha Franklin. Maar ook Norah Jones en Amy Winehouse staan op haar lijstje van eigenzinnige vrouwen die openlijk over liefde, drank en drugs durfden te zingen. Uit hun aangrijpende repertoire put Karin Bloemen volop, waarbij de Old School Band extra liefdesverklaringen aan funk, jazz en soul laat horen.
Billie, Aretha, Norah, Amy… Karin! vindt plaats in het Openluchttheater van Boulevard op de Citadel: 350 jaar een bolwerk van verdediging, maar dankzij La Bloemen op 27 augustus een plek die ontwapent.
P.S. Eind 2005 deed een nieuwe nationale promotieleus haar intrede: ‘Gek op bloemen’. Volkomen waar, al blijft het toch slordig, zo’n ontbrekende hoofdletter.

Zang
Karin Bloemen

Muziek
Marnix Busstra [gitaar], Berthil Busstra [toetsen], Norbert Sollewijn Gelpke [bas], Mark Stoop [drums]

“Ik ben nogal grenzeloos”, stelde actrice en zangeres Meral Polat [1982] enkele jaren geleden in een interview met Vrij Nederland. Geen saaie eigenschap, maar ook een pittige. Want hoe bijt je jezelf door beperkingen heen? Door je eigen binnenwereld te onderzoeken, besloot Meral. Inspiratie voor haar concert in het Openluchttheater bieden dan ook de maanden dat Nederland zowat stilviel en de buitenwereld in een no go area veranderde. 

Inmiddels nodigt de versoepeling van maatregelen uit om ook gaten in de horizon te zingen. Meral, die in Zaanstad is geboren en Turks-Koerdische wortels heeft, laat protestnummers horen die ze ooit op de schouders van haar vader zong, popnummers uit de jaren negentig over liefde en verlangen, maar ook folknummers die haar grootouders aan haar overleverden. Daarnaast zoekt ze in nieuw repertoire verbindingen tussen toen en nu, oost en west, binnen en buiten. Honing in oren zijn de Koerdische liedjes die haar vader schreef. Naast zang biedt Meral korte vertellingen. In Den Bosch deelt ze het podium met leden van muziekgezelschap Touki Delphine. 

Eerder werkte ze veelvuldig samen met Adelheid Roosen, in onder meer De Gesluierde Monologen en de Wijksafari’s. Ook schitterde ze in Snorro en Moord in de kerststal van RO Theater en in Hollandse Spoor van het Nationaal Toneel. Verder maakte ze naam met de tv-series Mees Kees en De Luizenmoeder.
 

Credits
Muzikanten: Meral Polat, Chris Doyle, Bo Koek, Rik Elsgeest, Ralf Pauw (Touki Delphine)

“De zwoelste stem van Nederland is vermoedelijk die van Monica Akihary. Samen met gitarist Niels Brouwer werkt zij aan een intrigerend en ongrijpbaar oeuvre dat de muzikale geografische grenzen in alle opzichten overschrijdt”, schreef het Parool. Dat kan korter, moeten ze bij de Volkskrant hebben gedacht. Die stelde: “Boi Akih is een band van wereldformaat.”

Opluchting in tijden van fake news: beide lovende recensies zijn volkomen wáár. Subliem vervlecht Boi Akih muzikale tradities van de Molukken en Bali met Nederlandse jazz, geïmproviseerde muziek, Indiase klassieke muziek, latin en traditionele Afrikaanse muziek.

Die grenzeloosheid is niet de enige troef. Ook de mix van klankkleuren is sterk. Het geluid van een regenboog: de warme stem van Monica Akihary; het inventieve gitaarspel van Niels Brouwer; het vernieuwende blokfluitspel van Dodó Kis uit Hongarije en de grooves van slagwerker Kim Weemhoff.

Boi Akih speelden op onder meer North Sea Jazz en het Berlin Jazz Festival tot Bimhuis, VPRO en BBC. Hun muzikale nieuwsgierigheid leidde tot samenwerkingsverbanden met onder anderen cellist Ernst Reijseger, bassist Ernst Glerum en trombonist Wolter Wierbos.

Meer dan een voetnoot: zangeres Monica Akihary zingt in de moedertaal van haar vader – die van het kleine Molukse eiland Haruku – die met uitsterven wordt bedreigd.

Met dank aan Brabant Remembers

Muziek
Monica Akihar [zang, elektronica], Niels Brouwer [gitaar], Dodó Kis [blokfluiten], Kim Weemhoff [slagwerk]

In dierbare herinnering aan Zoumana Diarra