Dag

Muziektheatervoorstelling Dag stoelt op de intrigerende toneeltekst Happy Days van Samuel Beckett. Het kale toneelbeeld: Winnie zit in het midden van een heuvel, tot boven haar middel ingegraven. Is het een grafheuvel in wording? Haar man Willie zit vlak achter de heuvel, maar toch kunnen ze elkaar moeilijk bereiken. De wanhopige behoefte om te communiceren, hoe onvolmaakt ook, staat voor Willie centraal. Al pratend vergaat zo dag na dag.

Een beeld van twee mensen die letterlijk ver uit elkaar zijn komen te staan maar nog altijd bij elkaar horen.

 

Dag laat horen hoe Winnie zich wanhopig verschanst in de onvolmaaktheid van taal. Liever praten dan zwijgend beseffen hoe eenzaamheid en doodsangst groeien.