‘Wat beweegt de mens?’ die vraag vormt keer op keer het startpunt van mijn werk. Ik ben
gefascineerd door de manier waarop wij onze wereld inrichten en hoe wij ons daarin
voortbewegen', zo zegt Katja Heitmann in een interview.

Wat fascineerde Katja bij het maken van Pandora's Dropbox? 'Dat juist die choreografische zoektocht naar totale controle, nieuwe ‘problemen’ met zich meebracht. Het volledig gecontroleerd knipperen van de ogen zet de ogen als het ware ‘automatisch’ aan tot tranen. Het tot in het uiterste beheersen van iedere beweging dwingt het lichaam tot een trillen, zweten en snotteren. Dit onvermijdelijke opduiken van al die menselijke sappen was misschien wel het grootste wonder van het repetitieproces. In dat stille protest van spieren, zweet en tranen toont zich dat de mens desnoods alles kan beheersen, maar dat er altijd elementen onvoorzien blijven. Aangespoord door de heerschappij van de logica stevenen de performers van Pandora’s DropBox regelrecht op hun eigen grenzen af.'

 

Wendy Lubberding; theaterkrant, 4 sterren ****

-        "Plato, Nietzsche, Hannah Arendt, zorgrobots, YouTube-vloggers: allemaal leggen ze de vraag voor wat het betekent mens te zijn. Katja Heitmann voegt zich in dit rijtje met een onderzoek dat het lijf van de performer keihard laat voelen hoe het mens is."

Mirjam van der Linden; de Volkskrant, 4 sterren ****

-        "Zelfs het incidenteel knipperen van de oogleden gebeurt gelijktijdig, op de tel: pats dicht, pats open. Het consequente, de beheersing en de vervreemding fascineren (...) Die dubbelheid is veelzeggend en erg mooi. Hier dansen mensen gevangen in hun eigen lijf en ambities."