Grondlegger van deze muziek is Fela Anikulapo Kuti uit Nigeria. De opgewekte betekenis van zijn naam: “Hij die de dood in zijn buidel met zich meedraagt.” Vorige week woensdag was het precies twintig jaar geleden dat deze legendarische muzikant en filosoof-krijger – een mythische mengeling van Jean-Jacques Rousseau, de Spartaanse held Leonidas en Che Guevara - aan de gevolgen van aids overleed. Zijn hoofdkwartier aan de rand van Lagos was nachtclub, tempel en revolutionaire broedplek tegelijk. Kalakuta Republik, noemde Fela Kuti deze zelf uitgeroepen republiek inclusief paleisje en volkshospitaal. Autoriteiten reageerden buitensporig gewelddadig op de groeiende volksbeweging van Kuti en vielen meermaals met traangas en wapens zijn hoofdkwartier binnen. In februari 1977 liet de Nigeriaanse regering het uiteindelijk plat branden.

Zeven dansers

Muziek is een belangrijke manier van communiceren en jezelf uiten. Dat geldt zeker in een land als Nigeria, waar naast Engels, Hausa, Ibo en Yoruba nog negentien talen worden gesproken. Dat is een van de redenen waarom muziek zo’n grote rol speelt in het activistische heden en verleden van West-Afrika. Ook tijdens de Apartheid waren er veel samenwerkingsverbanden tussen Afrikaanse muzikanten. Zij lieten horen dat muziek boven tolken en woordenboeken uitstijgt. Niet gek dus, dat Belgisch-Burkinese choreograaf Serge Aimé Coulibaly [Bobo-Dioulasso, 1972] een dansvoorstelling maakte op het kloppende hart van de Afrobeat, om een veranderend Afrika te laten zien. Hij ontwikkelde voor Kalakuta Republik de bewegingstaal waarin vier vrouwen en drie mannen verloren terrein heroveren. Zelf treedt hij als verteller/master of ceremony op. Coulibaly werkte met onder anderen Alain Platel en Sidi-Larbi Cherkaoui. Kalakuta Republik gooide hoge ogen op Festival d’Avignon 2017.

[TT/EA]

Faso Danse Théâtre en Serge Aimé Coulibaly [Burkina Faso] | Kalakuta Republik |Nederlandse première | di 8 en wo 9 aug 20.30 u | Theater a/d Parade | 90 min inclusief pauze