Door Theaterfestival Boulevards razende redacteur Teddy Tops.
Een column over chasse patates en Studio Orka. 

Persoonlijk heb ik het niet zo op sporten die langer dan een etmaal mijn aandacht eisen. De Tour de France is pas halverwege en ik ben alweer totaal in de war. Zijn ze nu dan gefinisht? Wie mag welke trui aan? Waarom is het een trui, het is daar toch hartstikke warm? Mag die nou niet meer terugkomen, omdat die andere dat ook niet mocht toen die zo kwaad reageerde? O deze mag dat blijkbaar wel.

Dan rijden er ineens twee fietsertjes het peloton uit. Ze harken met hun spierbundelbeentjes door de lucht, maaien de trappers in onuitputtelijke rondjes. Gekleurde gezichten, schreeuwerige helmen en tenues. Ze maaien en ze trappen. Na een poosje zoomt de camera uit. Steeds verder. Tot voorbij de kruinen van de bomen. En daar zien we ze bungelen. Ergens net voorbij het peloton en ver, heel ver, achter kopploeg. Wij, de kijkers, weten nu dat deze fietsertjes nooit maar dan ook nooit tot de kopploeg zullen behoren. Chasse patate heet dat. De aardappeljagers.

Ik heb weleens het gevoel dat iedereen gewoon heel even moet wachten, tot ik zover ben. Als iedereen nou gewoon even een weekje, maandje niks deed, dan was ik weer bij – dan konden we verder. Of een jaartje. Als iedereen nou even een jaartje gaat slapen. Met zijn allen in een sauna zitten, ergens. Bijkomen. Dan kan ik ondertussen die ene master afmaken, een reisje door delen van de wereld maken die ik voor mijn ontwikkeling belangrijk acht, echt – maar dan ook echt - stoppen met roken, yoga-instructrice worden in Indië, een knus huisje kopen in een groene straat maar ook in de stad, vloeiend Frans leren spreken, en in de tuin een moestuintje met volgroeide kruiden en groenten en een citroenboompje bijhouden. En dan gaan we daarna met zijn allen gewoon verder waar we gebleven waren. In de kopploeg, of in het peloton. Als ik maar nu en dan Ted de la Course mag heten.

Deze zomer staat op de Wolfsdreef in ‘s-Hertogenbosch een heel bijzondere snackbar. Lang vergane glorie, belegen verhalen over gehaktstaven en wielerrondes doen de ronde in café-frituur De Sportvriend. De eigenaren en eigenaardige vaste gasten vallen soms even achter, maar hebben de kopploeg in zicht. Weldra zetten zij de sprint in, let maar op.

Zoals we van ze gewend zijn, heeft Studio Orka weer een waanzinnig mooie beeldende, emotionele, humoristische voorstelling voor kinderen en volwassenen weten te maken, over de chasses patates van deze wereld. We hebben ze een jaar moeten missen, maar ze zijn terug: in hun volle glorie. Chasse Patate speelt van 3 t/m 12 augustus aan de Wolfsdreef. Kaartjes zijn als bolletjestruien, schaars.

Meer over de voorsteling lezen