
The Body Black Festival: Joy isn't always Joy
Op woensdag 13 en donderdag 14 augustus komt choreograaf Joseph Toonga terug naar Den Bosch. Dit keer met de internationale première van zijn nieuwe dansvoorstelling: The Body Black Festival: Joy isn't always Joy.
In 'The Body Black Festival: Joy Isn’t Always Joy' onderzoekt choreograaf Joseph Toonga de innerlijke worstelingen van Zwarte jonge mannen. Een emotioneel geladen dansvoorstelling waarin kwetsbaarheid centraal staat. Joseph geeft een inkijk in de binnenwereld van jonge Zwarte mensen, die hun pijn vaak verstoppen achter een glimlach. Vooral jonge mannen van kleur leven vaak met verborgen pijn. Toonga’s werk is altijd een fusie tussen het sociale en het creatieve. Hij onderzoekt thema’s als identiteit, mentale gezondheid en systemische ongelijkheid met rauwe bewegingstaal en spoken word. In 'The Body Black Festival: Joy Isn’t Always Joy' geeft hij ruimte aan gevoelens en verhalen die vaak verborgen blijven, en nodigt hij je uit je eigen kwetsbaarheid te onderzoeken.
Eerder was Toonga op Boulevard te zien met zijn drieluik 'Born to Manifest' (2021), 'Born to Protest' (2021) en 'Born to Exist' (2022).
Het project van het Body Black Festival is erop gericht om persoonlijke verhalen met mentale gezondheid te verkennen en begrip en ondersteuning te bevorderen. Hiervoor heeft Joseph een vragenlijst opgesteld om ervaringen op te halen. Daarnaast nodigt hij jongeren uit om deel te nemen aan een workshop tijdens Boulevard.
Tijdens Boulevard kan je deelnemen aan een van de volgende vier workshops met Joseph Toonga:
Zaterdag 9 augustus 10.00-13.00u: Mentale gezondheid x KRUMP-dansworkshop
Zondag 10 augustus 10.00-13.00u: Fashion meets Story – Mode workshop
Zondag 10 augustus 10.00-13.00u: Dance meets Story/Identity and Resistance - Dansworkshop
Maandag 11 augustus 14:00-17:00u: Inside the Studio – Creatieve Sneak Peek
Interview met Joseph
Zelf was hij veertien toen hij zijn vader verloor [aan hersenvliesontsteking, niet aan een mentale aandoening – red.] “Ik werd een boos kind, soms zelfs gewelddadig. Mensen om me heen kozen ervoor om die woede te zien, maar niet wat eronder zat: het verdriet om het verlies van mijn vader. Ik wil dat mensen inzien dat woede vaak niet het echte probleem is. Het probleem is dat er in sommige community’s geen ruimte voor verdriet, rouw of andere emoties wordt gemaakt. Dat maakt kwetsbaar zijn heel risicovol.”