Jonge Inkt-redacteur Willemijn van Mierlo is dol op water. Onvermijdelijk dat ze bij The Weight of Water van Panama Pictures en Bosch Parade uitkomt.   

Het Engelermeer is groot en glanst me tegemoet. Ik zie een groot, mysterieus, drijvend voorwerp en daarnaast een drijvend vlot. Op het vlot begint een vrouw te spreken. Haar stem wordt steeds meer verstoord, want plotseling komt er een bootje aan. Vijf dansers, netjes gekleed, stappen met moeite op het vlot. Het bootje gaat weg. Opeens zijn ze alleen. Ze kunnen geen kant meer op en zijn op het grote drijvende object afhankelijk van elkaar.  
 

Dat is de actuele boodschap van deze voorstelling: je zult soms moeten samenwerken terwijl je geen kant meer op kan. Het doet me denken aan verhalen waarin mensen samen in een onbewoond gebied terechtkomen en moeten vechten om te overleven. De vrouw die op de tribune naast me zit, roept af en toe uit hoe mooi ze het vindt. Geboeid blijf ik zitten kijken. Ik ziet de gespannen ruzies tussen de dansers. Gaat dit mis? Ze strijden letterlijk en figuurlijk om in balans te blijven.  
 

Het is een fantastisch spektakel. Ik ben onder de indruk van het verhaal, de muziek en vooral de bewegingen van de dansers. Woorden komen tekort om dit te beschrijven. Vandaag heb je de laatste kans om het zelf te beleven. [WvM] 

The Weight of Water | Panama Pictures en Bosch Parade