In Late Night Talks mijmeren Kirsten van Teijn en gasten over jaloezie. Een verboden emotie, doordrenkt met liefde maar uitgerust met vlijmscherpe giftanden. Eef van den Boom, redacteur van schrijfproject Jonge Inkt, bezocht de talkshow. 

Deze Boulevard zetten we de regen in de liefde oftewel de jaloezie in het zonnetje. Met behulp van Late Night Talks onderzoekt Kirsten voor haar nieuwste voorstelling Jaloezie is een bitch of afgunst nog wel past in het nu, de eenentwintigste eeuw, waarin liefde floreert in vele vormen en verschijningen.  

Elke avond stampt Kirsten een safe queer space uit de grond in Podium Azijnfabriek. Ook zijn er pop-up stores van boekhandel Adr. Heinen en Lekkerblijvenlikken. Dat laatste is een platform dat designactivisme met humor bedrijft. 

Achter de bar staan roze latex stiletto's. Verder is de ruimte versierd met neonlampen. Aan het plafond schommelen kroonluchters. Op het podium staat een panterprintbank. Het voelt als een warm welkom. Ik neem plaats aan een tafeltje voor het podium. Meteen wordt me gevraagd: “Ben je hier met vrienden? Nee? Schuif lekker aan.” Geroezemoes galmt door de ruimte. De sfeer zit goed. De zaal heeft er zin in.  

Familietradities 

Kristen neemt ons mee naar het verleden. Ze vertelt over familietradities. Zoals ontrouw zijn, of jeu de boules. Over potjes knikkeren met de buurman. Ze doet en plein public een boekje open over vooral niet-open zijn. Over niet alle ballen op tafel. Over dat je bepaalde familietraditie met je meesleurt. Ze vertelt en zingt uit volle borst over andere tijden die niet per se beter waren.  

Al snel is duidelijk dat je bij het afpellen van jaloezie honderdduizend laagjes tegenkomt. Zoals? “Niet elke ochtend zorg nodig hebben van een ander. Wakker worden met een volledig volgroeid lijf, wat niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Dat is om jaloers op te worden”, aldus programmamaker Eva Eikhout, de gast van deze avond. 

Beloofde land  

Het gifgroene monster is ook een kapstok. Met veel verborgen haken. In een openhartig gesprek tussen twee makers en het publiek komt nog een beeldspraak voorbij: jaloezie is een groene alarmbel. Die vertelt je dat er werk aan de winkel is. 

Het beloofde land? Dat is de plek waar we appeltjesgroen niet met gifgroen vergelijken. Jaloezie voelt als sterven, maar in werkelijkheid sterf je niet. Mooi groen niet is lelijk. [EvdB]