Simon Kumeling [26] uit Den Bosch is een van de circa tweehonderd vrijwilligers die op Boulevard werken. Hij verdient het om in het licht gezet te worden, vond redacteur Willemijn van Mierlo van Jonge Inkt, een schrijfproject op Boulevard. Klik, licht aan! 

Zodra ik bij Atelier Stadshout kom, waar ze huisjes van hout maken – zo toegankelijk mogelijk, ook voor mensen met een beperking – komt Simon mij tegemoet. Met een vriendelijke lach begroet hij mij. Ik zie een aardige jongen die het vanzelfsprekend vindt om goed te doen. Het is geen verrassing dat Simon bij Atelier Stadshout helpt. “Ik vind toegankelijkheid belangrijk. Ik denk dat Boulevard voor iedereen toegankelijk moet zijn.” Simon doet veel om dat op Boulevard te waarborgen.  

Hij was een van de mensen die meedachten over hoe de voorstelling Siriana, mijn vriendin zo prikkelarm mogelijk kon zijn. Daarnaast is hij adviseur voor Toegankelijkheid op het gebied van prikkelarme programmering. Met Coralie den Adel, een vaste festivalmedewerker, gaat hij naar voorstellingen om te checken of ze voldoende rekening houden met prikkelgevoelige mensen.  

Genomineerd 

Ook als Boulevard afgelopen is, zet Simon zich in voor toegankelijkheid in de kunst- en cultuursector. Eerder hielp hij het personeel van de bar in Huis73 om de basisgebaren van gebarentaal te leren. Voor zijn inspanningen is Simon genomineerd voor de toegankelijkheidsprijs. Dat is een prijs die de gemeente ’s-Hertogenbosch jaarlijks uitreikt aan iemand die heeft bijgedragen aan toegankelijkheid. Simon voelt zich gesteund door vrienden en kennissen en is hen dankbaar. “Maar zeg liever ‘mensen met mogelijkheden’ in plaats van ‘mensen met een beperking.” Daar ben ik het mee eens. Waarom zou iemand beperkt zijn omdat hij niet alles kan? [WvM]