Geen voorstelling

De voorstelling van Suzanne van der Horst had zo mooi kunnen zijn. We hadden een integere verkenning van de liefde in de moderne tijd kunnen zien. Het had een dramatisch relaas van vastgelopen verhoudingen onder hoogspanning kunnen zijn. Haar intentie was hoofd én hart te raken. Ze had zich willen storten in een meedogenloos egodocument over de kwetsbare schakelmomenten des levens. Ze had er kunnen staan. U had erbij kunnen zijn. Maar Suzanne van der Horst speelt Geen voorstelling.

Suzanne van der Horst maakt persoonlijke voorstellingen die balanceren op de rand van wat theater mag heten.

Regie, spel: Suzanne van der Horst in samenwerking met Thomas Lamers